Retallo 5

Tanto pola súa extracción popular como pola súa

tortuosa historia; pola non correlación entre

sentimento nacional e expresión política da nación;

pola particular estrutura social encabezada por unhas

elites burguesas que ou son foráneas ou optaron por

renunciar ao seu liderado a cambio das “trinta moedas”

da influencia política en Madrid; o nacionalismo galego

precisa dunha estratexia de ampla alianza social. O

liderado desa gran alianza (coas febles elites

económicas interesadamente incapaces para asumir a

expresión da vontade nacional) só pode ser exercido

polos sectores sociais subordinados e sectores das

clases medias cultivadas.

Ante esta realidade que limita en gran medida a

expresión política da vontade nacional, o nacionalismo

galego precisará tecer alianzas con aqueles sectores

que, aínda non asumindo o proxecto de vontade nacional,

non sexan refractarios a el. Este proceso de

acumulación non pasa por un proxecto de nación brando,

dondo, livián, lixeiro, senón pola pretensión dun

proxecto político compartido baixo a hexemonía da

“posición orixinal” da lingua e da cultura galegas e do

recoñecemento do dereito dos pobos, que se reclaman de

seu, a decidir.