Ritos

A un xesto, un acto, unha frase ou un obxecto eficaz  na orde real ou de xeito especial na simbólica é o que denominamos rito. Nas sociedades complexas  xunto aos ritos de comportamento, máxicos ou relixiosos, teñen especial relevo o que os antropólogos denominan ritos de paso, presentes cando cambiamos de residencia, de estado civil, de situación social ou de tramos de idade.

O bautismo relixioso ou civil, o primeiro cigarro (agora supoño que herbáceo), o primeiro bico (ou o que sexa), o primeiro exceso coas cervexas (ou co outro que sexa), colocar o ramo na casa, o convite de inauguración do novo negocio ou da nova vivenda, as flores despois do parto, o agasallo (ou os parabéns no facebook) polo aniversario, o cabodano da defunción, as flores por defuntos, a viaxe de cuarto de ESO a Salou, a festa de licenciatura (agora de graduación)... todos teñen un significado de carácter social que serve para reforzar lazos familiares, de amizade ou, simplemente, para dar grazas por seguir vivos ou para seguir véndonos cada ano.

Esta última función, como rito de paso que é, colle, segundo avanzamos en idade máis relevo. Esta última tempada andei ben ledo cumprindo con estas cerimonias. Hai días na compaña de moitos amigos e amigas de compromiso e ideas degustando un patagruelico e excesivo cocido, nada máis e nada menos que no “Caballero” da chantadina Viana. Onte, comandados polo xeneroso amigo Miguel Mouriño, para dar conta dunhas lampreas na de Calviño das Neves.

Debo estar entrando na terceira fase ritual.

Sábado, 18 de abril de 2017