Un
ano máis procurarei navegar polo mar dos Cobres, dende Santadrán ata San Simón,
non para honrar a Meendinho, que ben o merecía, ou camiñar baixo a sombra dos
buxos, ou deitar os ollos sobre Cesantes, senón para pasar a ponte ata a de
Santo Antón e pousar un caravel vermello, porque é preciso para que non se
apague a memoria insatisfeita.
Porque
nesta España dos horrores, 150.000 cadáveres seguen inhumanamente enterrados
nas “cunetas”, oitenta anos despois do seu asasinato (un número só superado en
Camboxa); porque nesta España o estado dedica recursos ínfimos a desenterralos
e devolverllos dignamente aos seus familiares (dende 2009, orzamento “cero”); porque
neste estado pódese argumentar que por mor da crise os cadáveres das cunetas poden
agardar; porque neste estado os familiares e as asociacións da memoria teñen
que seguir desenterrando cadáveres cos seus propios medios, trasladándoos e
volvéndoos soterrar co absoluto desinterese de instancias xurídicas e
policiais; porque este estado segue sen asumir a súa responsabilidade nas
exhumacións; porque neste estado séguese a chamar Val dos Caídos a un campo de
concentración e traballos forzados; porque neste estado dáselle a volta polo
forro a unha lei de amnistía ata
convertela nunha de punto final; porque neste estado séguese a argumentar dende
unha perversa equidistancia que pretende igualar culpabilidades entre os
sublevados contra un réxime democrático e os defensores da súa legalidade;
porque neste estado as sentenzas ilegais de tribunais de militares golpistas
seguen a ter validez (agás en Cataluña, e xa veremos); porque neste estado o
roubo de propiedades ficou legalizado polas pistolas; porque neste estado
séguese a poñer dificultades aos investigadores con arquivos dispersos, sen
sistematizar, fragmentados...; porque neste estado séguese a ter medo a dicir o
nome dos asasinos e instigadores; porque nas rúas e nas prazas segue a haber
símbolos franquistas e nomes de asasinos; porque a verdade histórica segue a
ignorarse nos centros educativos; porque segue sen repararse o dano cometido;
porque a administración de xustiza segue sen colaborar coas instancias
internacionais; porque o último xefe de estado democrático segue soterrado en
Montauban.
Por
todas estas razóns, e máis que se poderían engadir, iremos un ano máis a San
Simón.
Martes,11 de xullo de 2017
Ningún comentario:
Publicar un comentario