Sabíase
David. Sabía que non ten a forza, só a
sedución. Puigdemont situou o seu discurso nas antípodas do incendiario rei
Filipe. Falou de paz, de acordo, de democracia, de dereitos civís, de expresión
pacífica, de tranquilidade, serenidade, de non responder ás provocacións...
Mais
tamén de firmeza. Reprochoulle ao xefe de estado que se aliñase coas políticas
catastróficas do PP e incumprise o papel mediador que lle outorga a
constitución. “Així no”, díxolle, na lingua que comprende e fala pero que non
quixo empregar no real discurso do día anterior. Recordoulle algunhas facturas
impagadas ao sinalarlle que co seu discurso decepcionara moita xente que tiña
axudado á institución monárquica en momentos difíciles.
Anotou,
o “president”, algúns aspectos salientábeis. Considerou os cataláns un só pobo rexeitando os
conceptos filipinos de “fractura” e “enfrontamento”. Somos un único pobo,
reiterou Puigdemont, que non temos problemas coas linguas que falamos nin coas
identidades de cada quen, no que xentes coa bandeira española ou coa “estelada”
acoden a votar xuntos.
Sinalou
que o que están a facer é o que fixeron antes outros pobos e no futuro farán
máis, pero de forma democrática, pacífica, con civismo, cun xeito que espertou
o respecto en todo o mundo. Coido que é esta a gran achega do “procés”,
reivindicar un dereito complexo, problemático, como o xurdimento dunha nación
en forma de estado, sen violencia, sinalando que este é o camiño e non o que
durante gran parte do século XX asolou o Ulster, Euskadi, Córsega ou outras
nacións que queren ser. A comunidade internacional, a europea en particular,
deberían decatarse da lección catalá, valorala, para no seu día abrir as canles
democráticas a procesos de inevitábel muda dos modelos de estados-nación decimonónicos.
Reclamou
mediación, falou das que están sobre a mesa e das que van chegar, insistiu no
diálogo con serenidade e firmeza. Mais é evidente que non vai renunciar, a
estas alturas, como lle esixen o goberno do PP e o rei, ao que ten aprobado o
Parlament, a Declaración Unilateral de Independencia, resultado final do
proceso dunha década.
Agardamos
que as propostas de mediación se abran paso e afasten a ameaza, a violencia e a
humillación do escenario de solución política mediante un proceso negociado nun
marco temporal inmediato aínda que teña a pausa precisa. Aínda fican días, non
moitos.
Mércores,
4 de outubro de 2017
Ningún comentario:
Publicar un comentario